1. Definicja budowy w toku: Środki trwałe w budowie to aktywa, które powstają, gdy firma ponosi koszty na budowę budynku, konstrukcji lub produktu. Koszty te są zapisywane w bilansie spółki jako aktywa długoterminowe do czasu zakończenia budowy i uzyskania gotowości do użytkowania.
2. Zasady rachunkowości dotyczące budowy w toku: Zasady rachunkowości stosowane do rozliczania budowy w toku są takie same jak w przypadku każdego innego długoterminowego składnika aktywów. Obejmują one zasadę współmierności, która wymaga, aby poniesione koszty były współmierne z przychodami uzyskanymi z danego składnika aktywów, oraz zasadę kosztów, która wymaga, aby koszt składnika aktywów był rejestrowany jako kwota zapłacona za jego nabycie.
3. Korzyści wynikające z rozliczania budowy w toku: Księgowanie budowy w toku zapewnia firmie dokładny obraz jej sytuacji finansowej i wartości jej aktywów. Pozwala również firmie śledzić postępy w realizacji projektów budowlanych i bardziej efektywnie zarządzać swoimi zasobami.
4. Śledzenie budowy w toku: Śledzenie budowy w toku jest niezbędne dla firmy, aby dokładnie ocenić postępy swoich projektów i zapewnić, że koszty są utrzymywane w ramach budżetu. Można to zrobić poprzez regularne monitorowanie postępów i dostosowywanie szacowanych kosztów w razie potrzeby.
5. Rozpoznanie budowy w toku: Rozpoznanie budowy w toku to proces rozpoznawania kosztów związanych z projektem budowlanym, takich jak robocizna i materiały, jako długoterminowych aktywów w bilansie. Ma to na celu zapewnienie, że wszystkie koszty związane z projektem są rozliczane i że sporządzane są dokładne sprawozdania finansowe.
6. Rejestrowanie budowy w toku: Rejestrowanie budowy w toku polega na zapisaniu kosztów związanych z projektem budowlanym na koncie aktywów długoterminowych w bilansie. Można to zrobić poprzez rejestrację faktycznie poniesionych kosztów lub poprzez wykorzystanie szacunku kosztów na podstawie oczekiwanej daty zakończenia projektu.
7. Obliczanie budowy w toku: Obliczanie budowy w toku polega na obliczeniu kwoty długoterminowego składnika aktywów, która nadal pozostaje w bilansie. Można to zrobić poprzez odjęcie kosztów poniesionych do tej pory od szacowanego całkowitego kosztu projektu.
8. Raportowanie budowy w toku: Raportowanie budowy w toku polega na dostarczaniu informacji o postępie projektu budowlanego inwestorom i innym interesariuszom. Można to zrobić poprzez dostarczenie szczegółowego raportu na temat postępu projektu i uwzględnienie podziału kosztów z nim związanych.
9. Audytowanie budowy w toku: Audyt budowy w toku to proces weryfikacji, czy wszystkie koszty związane z projektem budowlanym są prawidłowo zarejestrowane i rozliczone. Można to zrobić poprzez przeprowadzenie audytu finansowego projektu i upewnienie się, że poniesione koszty są zgodne z kosztami szacunkowymi.
Budowa w toku jest debetem.
Budowę w toku wykazuje się w bilansie jako składnik aktywów. Składnik ten jest wykazywany według kosztu, który obejmuje koszt robocizny, materiałów i kosztów ogólnych. Nie jest on wykazywany w wartości godziwej.
Budowa w toku to termin księgowy, który odnosi się do kosztów poniesionych przez firmę podczas budowy nowego projektu. Koszty te mogą obejmować materiały, robociznę i koszty ogólne. Budowa w toku jest zwykle rejestrowana jako długoterminowy składnik aktywów w bilansie firmy.
CIP, czyli kapitał w toku, to termin księgowy, który odnosi się do kosztów poniesionych w celu nabycia lub ulepszenia długoterminowych aktywów. Aktywa te mogą obejmować środki trwałe (PP&E), jak również wartości niematerialne i prawne, takie jak patenty i prawa autorskie.
Program CIP jest uważany za rodzaj zapasów i jako taki jest wykazywany w bilansie jako składnik aktywów. Koszty związane z CIP są zazwyczaj kapitalizowane, co oznacza, że są dodawane do podstawy kosztowej składnika aktywów i nie są wydatkowane w bieżącym okresie.
Po oddaniu środka trwałego do użytku, koszty CIP są amortyzowane przez okres użytkowania środka trwałego.
Środki trwałe w budowie nie są amortyzowane, dopóki projekt nie zostanie ukończony i nie będzie gotowy do użytku. Dzieje się tak dlatego, że wartość projektu budowlanego może ulegać znacznym wahaniom podczas procesu budowy, co utrudnia określenie dokładnej kwoty amortyzacji. Po zakończeniu projektu, kwotę amortyzacji można obliczyć na podstawie przewidywanego okresu użytkowania środka trwałego oraz przewidywanej wartości użytkowej.