Termin DFL w rachunkowości oznacza odroczone zobowiązania finansowe. Jest to rodzaj pożyczki, która pozwala firmie spłacić dług za pomocą planu płatności. Ten rodzaj pożyczki jest zwykle używany, gdy firma nie jest w stanie spłacić swoich długów w jednej kwocie ryczałtowej. Pozwala to firmie rozłożyć płatności na okres czasu, co ułatwia zarządzanie finansami.
DFL działa poprzez umożliwienie firmie pożyczenia pieniędzy, a następnie spłacenia pożyczki w ratach w okresie czasu. Pożyczka będzie miała przypisaną stopę procentową, a płatności będą podzielone i rozłożone w okresie kredytowania. Dzięki temu firma może łatwiej zarządzać swoimi finansami i upewnić się, że wszystkie płatności są dokonywane na czas.
Istnieje kilka różnych rodzajów DFL dostępnych. Należą do nich zabezpieczone DFL, niezabezpieczone DFL i hybrydowe DFL. Każdy rodzaj DFL ma swoje zalety i wady, dlatego ważne jest, aby dokładnie rozważyć opcje przed wybraniem konkretnej pożyczki.
DFL mogą być korzystne na wiele różnych sposobów. Pozwalają one firmie rozłożyć płatności na okres czasu, ułatwiając zarządzanie finansami. Pozwalają one również firmie na pożyczanie pieniędzy bez konieczności ustanawiania jakichkolwiek zabezpieczeń. Oznacza to, że firma może zaciągnąć pożyczkę bez konieczności wykorzystywania jakichkolwiek swoich aktywów jako zabezpieczenia.
Istnieją pewne zagrożenia związane z zaciąganiem DFL. Najbardziej znaczącym ryzykiem jest to, że firma może nie być w stanie dokonać płatności w terminie, co skutkuje brakiem spłaty pożyczki. Ponadto, stopy procentowe dla DFL są zazwyczaj wyższe niż dla innych rodzajów pożyczek, więc firma może w końcu zapłacić więcej odsetek przez cały okres trwania pożyczki.
Jeśli firma nie chce wziąć DFL, istnieją inne dostępne alternatywy. Obejmują one zaciągnięcie pożyczki biznesowej, linii kredytowej lub pożyczki krótkoterminowej. Każda z tych opcji ma swoje wady i zalety, więc ważne jest, aby zbadać różne opcje przed podjęciem decyzji.
Aby ubiegać się o DFL, firma będzie musiała wypełnić wniosek i dostarczyć dokumentację uzupełniającą. Wniosek będzie zazwyczaj zawierał informacje o finansach firmy, takie jak dochody, wydatki i aktywa. Po zatwierdzeniu wniosku, firma będzie mogła uzyskać dostęp do potrzebnych funduszy.
Ubiegając się o DFL, ważne jest, aby rozważyć kilka kluczowych czynników. Należą do nich stopa procentowa, warunki spłaty i kwota pożyczki. Dodatkowo, ważne jest, aby upewnić się, że firma jest w stanie dokonać płatności na czas i że pożyczka jest przystępna dla firmy.
DFL, czyli days in inventory, to metryka używana do oceny liczby dni, jakie zajmuje firmie sprzedaż zapasów. Aby obliczyć DFL, należy podzielić liczbę dni w danym okresie przez liczbę obrotów zapasów w tym okresie. Na przykład, jeśli firma ma 100 dni w zapasach i 10 obrotów zapasów, jej DFL wyniesie 10 dni.
DOL (Days of Labour) = Total Hours Worked / Average Hours per Day
DFL (Days of Factory Labour) = Total Hours Worked / Average Hours per Day in Factory
DOL to skrót od „days of inventory on hand”, natomiast DFL to „days of inventory on hand, including finished goods”. Interpretacja tych metryk jest taka, że pokazują one, jak długo zajęłoby firmie sprzedanie wszystkich swoich zapasów, w oparciu o jej obecne tempo sprzedaży. DOL jest bardziej konserwatywną miarą, ponieważ obejmuje tylko zapasy, które są już gotowe i dostępne do sprzedaży. DOL jest zwykle używany do oceny efektywności zarządzania zapasami przez firmę. DFL jest bardziej agresywną miarą, ponieważ obejmuje zapasy, które są na wszystkich etapach produkcji, a nie tylko wyroby gotowe. DFL jest zwykle używany do oceny ogólnej efektywności produkcji firmy.
Istnieje kilka różnych sposobów mierzenia stopnia dźwigni finansowej (DFL), ale najbardziej powszechną metodą jest wykorzystanie wskaźnika zadłużenia do kapitału własnego. Ten wskaźnik po prostu bierze całkowitą kwotę zadłużenia firmy i dzieli ją przez całkowitą kwotę kapitału własnego. Im wyższy wskaźnik, tym więcej dźwigni wykorzystuje dana firma.
DOL to skrót od „disbursements on loan”. Jest to termin używany w branży bankowej w odniesieniu do całkowitej kwoty pieniędzy, którą kredytobiorca wypłacił ze swojego kredytu.