Stworzono setki różnych protokołów sieciowych do obsługi komunikacji między komputerami i innymi typami urządzeń elektronicznych. Tak zwane protokoły routingu to rodzina protokołów sieciowych, które umożliwiają routerom komputerowym komunikowanie się ze sobą i inteligentne przekazywanie ruchu między odpowiednimi sieciami. Każdy z protokołów opisanych poniżej umożliwia tę krytyczną funkcję routerów i sieci komputerowych.
Jak działają protokoły routingu
Każdy protokół routingu sieciowego spełnia trzy podstawowe funkcje:
- odkrycie - zidentyfikować inne routery w sieci
- Zarządzanie trasami - śledź wszystkie możliwe miejsca docelowe (dla wiadomości sieciowych) wraz z niektórymi danymi opisującymi ścieżkę każdego z nich
- Określenie ścieżki - podejmuj dynamiczne decyzje, gdzie wysłać każdą wiadomość sieciową
Kilka protokołów routingu (zwanych protokołami stanu łącza) umożliwia routerowi tworzenie i śledzenie pełnej mapy wszystkich łączy sieciowych w regionie, podczas gdy inne (zwane protokołami wektora odległości) umożliwiają routerom pracę z mniejszą ilością informacji o obszarze sieci.
Hero Images / Getty Images
Pięć najpopularniejszych protokołów routingu
ODP
Badacze się rozwinęli Protokół informacji o routingu w latach 1980-tych do użytku w małych lub średnich sieciach wewnętrznych, które łączyły się z wczesnym Internetem. RIP może przesyłać wiadomości w sieci do maksymalnie 15 przeskoków.
Routery obsługujące protokół RIP wykrywają sieć, wysyłając najpierw komunikat z żądaniem tabel routerów z sąsiednich urządzeń. Sąsiednie routery z protokołem RIP odpowiadają, wysyłając pełne tablice routingu z powrotem do żądającego, po czym żądający stosuje algorytm, aby scalić te aktualizacje we własnej tabeli. W zaplanowanych odstępach czasu routery RIP wysyłają następnie okresowo swoje tablice routerów do swoich sąsiadów, aby wszelkie zmiany mogły być propagowane w całej sieci.
Tradycyjny protokół RIP obsługuje tylko sieci IPv4, ale nowszy standard RIPng obsługuje również protokół IPv6. RIP wykorzystuje do komunikacji porty UDP 520 lub 521 (RIPng).
OSPF
Najpierw otwórz najkrótszą ścieżkę został stworzony, aby przezwyciężyć niektóre ograniczenia protokołu RIP, w tym:
- Ograniczenie liczby przeskoków do 15
- Brak możliwości zorganizowania sieci w hierarchię routingu, co jest ważne dla łatwości zarządzania i wydajności w dużych sieciach wewnętrznych
- Znaczne skoki ruchu sieciowego generowane przez wielokrotne ponowne wysyłanie pełnych tabel routerów w zaplanowanych odstępach czasu.
Jak sama nazwa wskazuje, OSPF jest otwartym standardem publicznym, szeroko rozpowszechnionym przez wielu dostawców branżowych. Routery z obsługą protokołu OSPF wykrywają sieć, wysyłając do siebie komunikaty identyfikacyjne, a następnie komunikaty, które przechwytują określone elementy routingu, a nie całą tablicę routingu. Jest to jedyny protokół routingu według stanu łącza wymieniony w tej kategorii.
EIGRP i IGRP
Cisco opracowało Protokół routingu bramy internetowej jako kolejna alternatywa dla RIP. Nowszy Ulepszony IGRP (EIGRP) sprawił, że protokół IGRP stał się przestarzały od lat 1990. Protokół EIGRP obsługuje bezklasowe podsieci IP i poprawia wydajność algorytmów routingu w porównaniu ze starszymi protokołami IGRP. Nie obsługuje hierarchii routingu, takich jak RIP. Pierwotnie stworzony jako zastrzeżony protokół działający tylko na urządzeniach z rodziny Cisco, protokół EIGRP został zaprojektowany z myślą o łatwiejszej konfiguracji i lepszej wydajności niż OSPF.
IS-IS
The System średniozaawansowany do średnio-zaawansowanego protokół działa podobnie do OSPF. Chociaż OSPF stał się ogólnie bardziej popularnym wyborem, IS-IS jest nadal w powszechnym użyciu przez dostawców usług, którzy skorzystali z możliwości łatwiejszego dostosowania protokołu do ich wyspecjalizowanych środowisk. W przeciwieństwie do innych protokołów w tej kategorii, IS-IS nie działa przez protokół internetowy (IP) i używa własnego schematu adresowania.
BGP i EGP
The Protokół Border Gateway to standardowy internetowy protokół bramy zewnętrznej (EGP). BGP wykrywa zmiany w tablicach routingu i selektywnie przekazuje te zmiany innym routerom przez TCP / IP.
Dostawcy Internetu często używają protokołu BGP do łączenia swoich sieci. Ponadto większe firmy czasami używają protokołu BGP do łączenia wielu sieci wewnętrznych. Specjaliści uważają, że BGP jest najtrudniejszym ze wszystkich protokołów routingu do opanowania ze względu na jego złożoność konfiguracji.