Odkrycie jedenastu nowych skamieniałości roślinożercy, który żył 80 milionów lat temu: odkryliśmy, gdzie we Włoszech żyły dinozaury
Dzięki skamieniałościom i szczątkom wiemy wiele o dinozaurach. Znamy ich dietę, niektóre gatunki, ich ewolucję. Inne rzeczy pozostają niejasne, np. dlaczego wyginęły: wulkany czy asteroidy? Istnieje wiele teorii, które wzajemnie się obalają.
Są obszary świata, gdzie bardzo często znajdowano dobrze zachowane skamieniałości najróżniejszych gatunków dinozaurów, częściowo dlatego, że obecnie ustalono, iż dinozaury były zwierzętami społecznymi, żyjącymi w stadach. Do niedawna.
Odkrycie naukowców
We Włoszech znaleziska dinozaurów zawsze były pojedyncze: nigdy nie mieliśmy konkretnego miejsca bogatego w szczątki czy skamieniałości, jak w Stanach Zjednoczonych czy na kontynencie afrykańskim.
Dawno temu międzynarodowy zespół paleontologów, kierowany przez Włocha Federico Fanti z Uniwersytetu w Bolonii, opublikował w czasopiśmie naukowym Scientific Reports odkrycie, które zmienia wszystko, co wiemy o włoskich dinozaurach.
Zespół odkrył od siedmiu do jedenastu nowych skamieniałości w pobliżu Triestu, w Villaggio del Pescatore. Jedna z tych skamieniałości, nawiasem mówiąc, jest praktycznie nienaruszona. Jest to Tethyshadros insularis, roślinożerca, który żył 80 milionów lat temu i miał do 5 metrów długości, z dziobem podobnym do kaczego.
Pierwszy osobnik został zidentyfikowany 30 lat temu i otrzymał przydomek Antonio. Nawet wtedy była to kompletna skamielina, ale znowu pojedyncza. I nie była to jedyna nienaruszona skamieniałość znaleziona we Włoszech: niedawno w Sannio znaleziono Ciro, okaz Scipionyx samniticus.
Obszar, w którym znaleziono szczątki
Pierwsze stanowisko archeologiczne związane z dinozaurami we Włoszech znajduje się więc w pobliżu Triestu. Jest to dawny kamieniołom wapienia. Spośród nowych znalezionych szczątków, siedem to na pewno skamieniałości, podczas gdy co do ostatnich czterech istnieją pewne wątpliwości. Ten kompletny, brat Antonia, ma włoskie imię: Bruno.
Naukowcy porównali też Antonia i Bruna, i stwierdzili, że ten pierwszy nie jest karłowatym gatunkiem typowym dla wysp, jak sobie wyobrażano, ale młodym okazem.