W skrócie URL, Uniform Resource Locator to sposób na określenie lokalizacji pliku w Internecie. Są tym, czego używamy do otwierania nie tylko witryn internetowych, ale także do pobierania obrazów, filmów, programów i innych typów plików przechowywanych na serwerze.
Otwarcie pliku lokalnego na komputerze jest tak proste, jak dwukrotne kliknięcie, ale aby otworzyć pliki na komputerach zdalnych, takich jak serwery internetowe, musimy użyć adresów URL, aby nasza przeglądarka internetowa wiedziała, gdzie szukać. Na przykład otwarcie pliku HTML, który reprezentuje stronę internetową opisaną poniżej, odbywa się poprzez wpisanie go na pasku nawigacyjnym u góry używanej przeglądarki.
Henrik5000 / Getty Images
Inne nazwy
Jednolite lokalizatory zasobów są najczęściej skracane jako adresy URL, ale nazywane są również adresami witryn internetowych, gdy odnoszą się do adresów URL korzystających z protokołu HTTP lub HTTPS.
Adres URL jest zwykle wymawiany przy każdej literze wymawianej indywidualnie (tj. U - r - l, a nie hrabia). Kiedyś był to skrót od Universal Resource Locator, zanim zmieniono go na Uniform Resource Locator w 1994 roku.
Przykłady adresów URL
Prawdopodobnie jesteś przyzwyczajony do wpisywania adresu URL, takiego jak ten do uzyskiwania dostępu do witryny Google:
https://www.google.com
Cały adres nazywany jest adresem URL. Innym przykładem jest ta witryna (pierwsza) i Microsoft (druga):
https://www.lifewire.com
https://www.microsoft.com
Możesz nawet uzyskać bardzo szczegółowy i otworzyć bezpośredni adres URL do obrazu, takiego jak ten długi, który wskazuje logo Google na stronie Wikipedii. Jeśli otworzysz ten link, zobaczysz, że zaczyna się od https:// i ma normalnie wyglądający adres URL, jak w powyższych przykładach, ale zawiera wiele innych tekstów i ukośników wskazujących dokładny folder i plik, w którym znajduje się obraz na serwerze witryny.
Ta sama koncepcja obowiązuje podczas uzyskiwania dostępu do strony logowania routera; adres IP routera jest używany jako adres URL w celu otwarcia strony konfiguracji.
Większość z nas zna tego typu adresy URL, których używamy w przeglądarkach internetowych, takich jak Firefox lub Chrome, ale nie są to jedyne przypadki, w których potrzebujesz adresu URL.
We wszystkich tych przykładach używasz protokołu HTTP do otwierania witryny internetowej, który jest prawdopodobnie jedynym, z którym spotyka się większość ludzi, ale są też inne protokoły, których możesz użyć, takie jak FTP, TELNET, MAILTO i RDP. Adres URL może nawet wskazywać na pliki lokalne, które masz na dysku twardym. Każdy protokół może mieć unikalny zestaw reguł składniowych, aby osiągnąć miejsce docelowe.
Struktura adresu URL
Adres URL można podzielić na różne sekcje, z których każda służy do określonego celu podczas uzyskiwania dostępu do zdalnego pliku.
Adresy URL HTTP i FTP mają taką samą strukturę, jak protokół: // nazwa hosta / fileinfo. Na przykład dostęp do pliku FTP za pomocą jego adresu URL może wyglądać mniej więcej tak:
FTP: //nazwa_serwera/folder/otherfolder/programdetails.docx
Które oprócz posiadania FTP zamiast HTTP, wygląda jak każdy inny adres URL, który możesz napotkać w internecie.
Użyjmy następującego adresu URL, który jest ogłoszeniem Google o błędzie procesora, jako przykładu adresu HTTP i zidentyfikuj każdą część:
https://security.googleblog.com/2018/01/todays-cpu-vulnerability-what-you-need.html
- https jest protokołem (tak jak FTP jest protokołem), który definiuje typ serwera, z którym się komunikujesz.
- bezpieczeństwo to nazwa hosta używana do uzyskania dostępu do tej konkretnej witryny internetowej.
- googleblog to nazwa domeny.
- opcji binarnych to tak zwana domena najwyższego poziomu (TLD), a niektóre inne to .net, .org, .co.uk itd.
- / 2018 / 01 / reprezentuje katalogi używane do organizowania strony internetowej lub pliku. Na serwerze sieciowym, na którym znajdują się pliki witryny, będą to rzeczywiste foldery, które należy kliknąć, aby znaleźć plik określony przez ten adres URL.
- dziś-cpu-luka-czego-potrzebujesz-html to rzeczywisty plik, na który wskazuje adres URL. Jeśli próbujesz załadować obraz, plik audio lub inny typ pliku zamiast pliku HTML, adres URL kończyłby się tym rozszerzeniem pliku (np. PNG lub MP3).
- security.googleblog.com jako grupa nazywana jest w pełni kwalifikowaną nazwą domeny (FQDN).
Reguły składni adresów URL
W adresie URL dozwolone są tylko cyfry, litery i następujące znaki: ()! $ -'_ * +.
Pozostałe znaki muszą zostać zakodowane (przetłumaczone na kod programowania), aby zostały zaakceptowane.
Niektóre adresy URL mają parametry, które oddzielają je od dodatkowych zmiennych. Na przykład, gdy wyszukujesz w Google lifewire:
https://www.google.com/search?q=lifewire
Znak zapytania, który widzisz, informuje określony skrypt hostowany na serwerze Google, że chcesz wysłać do niego określone polecenie, aby uzyskać niestandardowe wyniki.
Konkretny skrypt, którego Google używa do wykonywania wyszukiwań, wie, że cokolwiek następuje po ? q = część adresu URL powinna być zidentyfikowana jako wyszukiwane hasło, więc cokolwiek zostanie wpisane w tym miejscu w adresie URL, zostanie użyte do wyszukiwania w wyszukiwarce Google.
Możesz zobaczyć podobne zachowanie w adresie URL w tym wyszukiwaniu YouTube dla najlepszych filmów z kotami:
https://www.youtube.com/results?search_query=best+cat+videos
Chociaż spacje nie są dozwolone w adresie URL, niektóre witryny używają rozszerzenia + znak, który można zobaczyć w przykładach Google i YouTube. Inni używają zakodowanego odpowiednika spacji, czyli% 20.
Niektóre adresy URL mogą przełączać się między parametrami w zależności od kontekstu. Dobry przykład można zobaczyć przy dodawaniu sygnatury czasowej do filmu na YouTube. Niektóre łącza wymagają znaku ampersand, a inne używają znaku zapytania.
Adresy URL mogą również używać kotwic. Znajdują się one na samym końcu i opisują, gdzie na tej stronie należy przeskoczyć po wybraniu łącza. Kotwice są tworzone podczas dodawania linków do strony internetowej i używają znaku numeru (#). Oto przykład we wpisie Wikipedii, w którym kotwica przenosi Cię do innej części strony:
https://en.wikipedia.org/wiki/Lifewire#History
Adresy URL, które używają wielu zmiennych, używają jednego lub więcej ampersandów po znaku zapytania. Możesz zobaczyć tutaj przykład wyszukiwania Amazon.com dla Windows 10:
https://www.amazon.com/s/ref=nb_sb_noss_2?url=search-alias%3Daps&field-keywords=windows+10
Pierwsza zmienna, url, jest poprzedzone znakiem zapytania, ale następną zmienną, pola-słowa kluczowe, jest poprzedzony ampersandem. Dodatkowe zmienne byłyby również poprzedzone ampersandem.
W częściach adresu URL rozróżniana jest wielkość liter - w szczególności wszystko po nazwie domeny (katalogi i nazwa pliku). Możesz się o tym przekonać, jeśli w przykładowym adresie URL z Google, który zdekonstruowaliśmy powyżej, zaczniesz pisać wielką literą, tak, że koniec adresu URL będzie czytany dziś-cpu-luka-czego-POTRZEBUJESZ.html. Spróbuj otworzyć tę stronę, a zobaczysz, że się nie ładuje, ponieważ ten konkretny plik nie istnieje na serwerze.
Więcej informacji o adresach URL
Jeśli adres URL wskazuje plik, który może wyświetlić Twoja przeglądarka internetowa, na przykład obraz JPG, nie musisz go faktycznie pobierać na komputer, aby go zobaczyć. Jednak w przypadku plików, które normalnie nie są wyświetlane w przeglądarce, takich jak pliki PDF i DOCX, a zwłaszcza pliki EXE (i wiele innych typów plików), zostanie wyświetlony monit o pobranie.
Adresy URL zapewniają nam łatwy sposób uzyskania dostępu do adresu IP serwera bez konieczności znajomości rzeczywistego adresu. Są jak łatwe do zapamiętania nazwy naszych ulubionych witryn internetowych. To tłumaczenie adresu URL na adres IP jest tym, do czego używane są serwery DNS.
Niektóre adresy URL są naprawdę długie i złożone i najlepiej ich używać po kliknięciu ich jako linku lub skopiowaniu / wklejeniu go do paska adresu przeglądarki. Błąd w adresie URL może wygenerować błąd kodu stanu HTTP serii 400, przy czym najczęstszym typem jest błąd 404.
Jeden przykład można zobaczyć na gog.com. Jeśli spróbujesz uzyskać dostęp do strony, której nie ma na ich serwerze (takiej jak ta), zostanie wyświetlony błąd 404. Tego typu błędy są tak powszechne, że na niektórych stronach internetowych często można znaleźć ich niestandardowe, często humorystyczne wersje. Mamy listę tych lepszych.
Jeśli masz problem z uzyskaniem dostępu do witryny internetowej lub pliku online, który Twoim zdaniem powinien być ładowany normalnie, zapoznaj się z naszym Przewodnikiem dotyczącym rozwiązywania problemów z błędami w adresie URL, aby uzyskać przydatne wskazówki dotyczące dalszych działań.
Większość adresów URL nie wymaga podania nazwy portu. Na przykład otwarcie google.com można wykonać, podając na końcu jego numer portu, np. Http://www.google.com:80, ale nie jest to konieczne. Jeśli zamiast tego witryna działałaby na porcie 8080, można by zmienić port i uzyskać dostęp do strony w ten sposób.
Domyślnie witryny FTP używają portu 21, ale inne mogą być skonfigurowane na porcie 22 lub czymś innym. Jeśli witryna FTP nie korzysta z portu 21, musisz określić, którego używa, aby uzyskać poprawny dostęp do serwera. Ta sama koncepcja odnosi się do każdego adresu URL, który używa innego portu niż ten, którego program użyty do uzyskania dostępu domyślnie zakłada, że używa.