Amortyzacja jest metodą rachunkowości, która polega na rozłożeniu kosztu składnika aktywów na okres jego użytkowania. Pozwala ona przedsiębiorstwom rozłożyć koszt składnika aktywów na wiele okresów rozliczeniowych. W tym artykule poznamy trzy najczęściej stosowane metody amortyzacji: liniową, podwójnie malejącą oraz jednostki produkcji.
Amortyzacja liniowa jest najprostszą i najczęściej stosowaną metodą amortyzacji. Oblicza się ją dzieląc koszt środka trwałego przez całkowitą liczbę lat jego użytkowania. Każdego roku dokonuje się takiej samej kwoty amortyzacji.
Amortyzacja metodą podwójnie degresywną jest bardziej agresywna niż metoda liniowa i powoduje wyższe odpisy amortyzacyjne w początkowych latach użytkowania środka trwałego. Metoda ta jest obliczana poprzez pomnożenie stawki liniowej przez dwa.
Amortyzacja od jednostek produkcji przypisuje stawkę amortyzacyjną na podstawie liczby jednostek wyprodukowanych przez środek trwały. Ta metoda amortyzacji jest najczęściej stosowana w branżach, w których produkcja środka trwałego jest ważniejsza niż jego wiek.
Główną zaletą amortyzacji liniowej jest jej prostota. Jest łatwa do obliczenia i zrozumienia. Główną wadą jest to, że nie uwzględnia ona faktu, że wartość składnika aktywów spada szybciej w pierwszych latach jego życia.
Główną zaletą amortyzacji metodą podwójnie degresywną jest to, że dokładniej odzwierciedla spadek wartości środka trwałego w czasie. Główną wadą jest to, że skutkuje ona wyższą amortyzacją w pierwszych latach, co może mieć negatywny wpływ na wykazany dochód przedsiębiorstwa.
Amortyzacja metodą jednostek produkcji zapewnia dokładniejsze odzwierciedlenie sposobu wykorzystania środka trwałego. Pozwala również przedsiębiorstwom na przyjęcie bardziej proaktywnego podejścia do śledzenia wydajności składnika aktywów. Główną wadą tej metody jest to, że wymaga ona więcej wysiłku w celu śledzenia i obliczania.
W większości krajów przedsiębiorstwa mogą odliczać wydatki na amortyzację od dochodu podlegającego opodatkowaniu. Może to prowadzić do znacznych oszczędności podatkowych przez cały okres użytkowania środka trwałego.
Wszystkie trzy metody amortyzacji mają swoje wady i zalety. Zrozumienie różnic między nimi jest kluczem do określenia najlepszej metody amortyzacji dla danego przedsiębiorstwa.
Metoda SLN (metoda liniowa) amortyzacji jest obliczana poprzez podzielenie kosztu środka trwałego przez jego okres użytkowania. Metoda DB (metoda degresywna) amortyzacji obliczana jest poprzez pomnożenie kosztu środka trwałego przez stawkę amortyzacyjną.
Metoda degresywna to metoda amortyzacji aktywów, w której kwota odpisu amortyzacyjnego ujmowana w każdym okresie stanowi stały procent pozostałej wartości księgowej składnika aktywów. Metoda podwójnego salda degresywnego jest odmianą metody salda degresywnego, w której koszt amortyzacji jest równy dwukrotności stałego procentu pozostałej wartości księgowej środka trwałego.
Trzy najczęściej stosowane metody amortyzacji to metoda liniowa, metoda salda degresywnego oraz metoda sumy cyfr lat.
Metoda jednostek produkcji to sposób alokacji kosztów ogólnych na podstawie liczby wyprodukowanych jednostek. Metoda ta jest powszechnie stosowana w przedsiębiorstwach produkcyjnych, ponieważ jest dokładniejszym odzwierciedleniem kosztów ogólnych ponoszonych przy produkcji każdej jednostki.
Nie, amortyzacja liniowa to nie to samo co degresywna. Amortyzacja liniowa to metoda amortyzacji, w której środek trwały jest amortyzowany równomiernie przez cały okres jego użytkowania. Amortyzacja degresywna to metoda amortyzacji, w której środek trwały jest amortyzowany bardziej w pierwszych latach i mniej w późniejszych.