Firmy produkcyjne wymagają trzech różnych kategorii zapasów, aby zapewnić sprawne działanie ich operacji. Ten artykuł będzie badał powody, dla których muszą one używać trzech oddzielnych klasyfikacji zapasów i jak są one wykorzystywane.
Pierwszą z trzech kategorii zapasów są surowce, które są komponentami używanymi do montażu gotowych produktów. Materiały te są zazwyczaj kupowane od dostawców i są zazwyczaj wykorzystywane w krótkim okresie czasu. Firma produkcyjna musi śledzić ilość surowców, które ma w ręku, aby zapewnić, że może spełnić swoje potrzeby produkcyjne.
Drugą kategorią zapasów jest produkcja w toku, czyli produkty, które są częściowo zmontowane, ale jeszcze nie ukończone. Ten zapas jest zwykle śledzony oddzielnie od surowców, ponieważ nie jest to jeszcze gotowy produkt. Firma produkcyjna musi prowadzić dokładną ewidencję swojej produkcji w toku, aby śledzić, na jakim etapie procesu produkcyjnego się znajduje.
Trzecią kategorią zapasów są wyroby gotowe, czyli produkty, które zostały ukończone i są gotowe do sprzedaży. Ten zapas jest zwykle śledzony oddzielnie od surowców i produkcji w toku, ponieważ jest to gotowy produkt, który może być sprzedawany bezpośrednio do klientów. Firma produkcyjna musi prowadzić dokładną ewidencję swoich wyrobów gotowych, aby zapewnić, że może sprostać zapotrzebowaniu klientów.
Śledzenie zapasów za pomocą trzech różnych kategorii pomaga firmie produkcyjnej lepiej zarządzać swoimi zasobami. Poprzez oddzielenie surowców, produkcji w toku i produktów gotowych, firma produkcyjna może dokładniej przewidzieć swoje potrzeby produkcyjne, zaplanować harmonogram produkcji i skuteczniej zarządzać swoimi finansami.
Śledzenie zapasów w trzech różnych kategoriach może być wyzwaniem dla firm produkcyjnych, ponieważ wymaga starannego prowadzenia dokumentacji i organizacji. Dodatkowo, firma produkcyjna musi być w stanie dokładnie przewidzieć swoje potrzeby produkcyjne, aby zapewnić, że ma odpowiednią ilość surowców, produkcji w toku i produktów gotowych na rękę.
Na szczęście istnieją rozwiązania technologiczne dostępne, aby pomóc firmom produkcyjnym lepiej śledzić ich zapasy. Rozwiązania te pomagają firmom zorganizować swoje dane, zautomatyzować swoje procesy i zapewnić cenny wgląd w ich poziom zapasów. Wykorzystując te rozwiązania, firma produkcyjna może podejmować lepsze decyzje o swoich zapasach i zapewnić, że jest właściwie zarządzana.
Podsumowując, firmy produkcyjne wymagają trzech różnych kategorii zapasów w celu zapewnienia, że ich działania są skuteczne. Surowce, produkcja w toku i produkty gotowe muszą być śledzone oddzielnie, aby dokładnie przewidzieć potrzeby produkcyjne i zaplanować harmonogram produkcji. Rozwiązania technologiczne są dostępne, aby pomóc firmom produkcyjnym lepiej zarządzać zapasami, pozwalając im podejmować lepsze decyzje i optymalizować swoje działania.
Firma produkcyjna może wykazać w swoim bilansie trzy rodzaje kont zapasów: surowce, produkcja w toku (WIP) oraz wyroby gotowe.
Surowce to materiały wykorzystywane do wytworzenia produktu. Zazwyczaj są one pierwszym kontem zapasów w bilansie. Produkcja w toku (WIP) to zapasy, które są w trakcie procesu przekształcania w produkt gotowy. Zapasy te są zazwyczaj drugim kontem w bilansie. Wyroby gotowe to gotowe produkty, które są gotowe do sprzedaży. Są one zazwyczaj trzecim kontem inwentaryzacyjnym w bilansie.
Zapasy są ważne w firmie produkcyjnej, ponieważ reprezentują surowce, które zostaną wykorzystane do produkcji wyrobów gotowych. Śledząc stan zapasów, firma może zapewnić, że ma pod ręką wystarczającą ilość surowców, aby zaspokoić potrzeby produkcyjne. Zapasy mogą być również wykorzystywane do śledzenia postępu produkcji, jak również wyrobów gotowych, które są gotowe do sprzedaży.
Istnieją trzy podstawowe metody inwentaryzacji wykorzystywane obecnie przez przedsiębiorstwa:
1. Pierwsza metoda inwentaryzacji znana jest jako metoda First In, First Out (FIFO). W ramach tej metody przyjmuje się, że zapasy są sprzedawane w kolejności, w jakiej zostały otrzymane. Tak więc przyjmuje się, że pierwsze otrzymane pozycje zapasów są pierwszymi sprzedanymi.
2. Drugą metodą inwentaryzacji jest metoda LIFO (Last In, First Out). Przy tej metodzie przyjmuje się, że zapasy są sprzedawane w kolejności odwrotnej do tej, w jakiej zostały otrzymane. Tak więc przyjmuje się, że ostatnie otrzymane pozycje zapasów są pierwszymi sprzedanymi.
3. Trzecia metoda inwentaryzacji nosi nazwę metody średniej ważonej. W ramach tej metody do ustalenia kosztu sprzedanych towarów wykorzystuje się średni koszt wszystkich pozycji zapasów znajdujących się w ręku. Metoda ta jest często stosowana, gdy pozycje zapasów nie są jednorodne i trudno jest określić, kiedy każda pozycja została otrzymana.
Istnieją trzy elementy potrzebne do wytworzenia produktu: surowce, praca i koszty ogólne. Surowce to materiały, które zostaną użyte do stworzenia produktu. Praca to praca, która zostanie wykonana, aby stworzyć produkt. Koszty ogólne to koszty sprzętu i urządzeń, które zostaną wykorzystane do wytworzenia produktu.