Strategie cenowe są istotnymi elementami każdej firmy, ponieważ pomagają określić ceny towarów i usług. Istnieją różne dostępne strategie cenowe i każda z nich ma swoje zalety i wady. Dwie z najbardziej popularnych strategii cenowych to strategia pełnych kosztów i strategia kosztów krańcowych. W tym artykule przyjrzymy się każdej z tych strategii i porównamy je ze sobą.
Full-cost pricing jest strategią cenową, w której cena produktu lub usługi jest ustalana na podstawie całkowitego kosztu produkcji i wszystkich innych kosztów towarzyszących. Obejmuje to koszty stałe, takie jak koszty ogólne oraz koszty zmienne, takie jak robocizna i materiały. Strategia ta dąży do maksymalizacji zysków poprzez ustalanie cen, które pokrywają wszystkie koszty związane z wytwarzaniem produktu.
Marginal-cost pricing to strategia cenowa, w której cena produktu lub usługi jest ustalana na podstawie przyrostowego kosztu wyprodukowania każdej dodatkowej jednostki. Obejmuje to tylko koszty zmienne związane z produkcją produktu lub usługi, takie jak robocizna i materiały. Strategia ta dąży do maksymalizacji wielkości sprzedaży poprzez ustalanie cen niższych niż cena pełnozakresowa.
Główną korzyścią z ustalania cen pełnokostnych jest to, że zapewnia ona pokrycie wszystkich kosztów związanych z wytworzeniem produktu lub usługi, a tym samym maksymalizację zysków. Dodatkowo strategia ta pozwala przedsiębiorstwu ustalić ceny, które są spójne w całej rozciągłości, niezależnie od zmian w kosztach produkcji.
Główną korzyścią z ustalania cen marginalnych jest to, że pozwala ona przedsiębiorstwu ustalić ceny niższe niż cena pełnego kosztu, maksymalizując w ten sposób wielkość sprzedaży. Dodatkowo, strategia ta pozwala przedsiębiorstwu wykorzystać korzyści skali, ponieważ koszt produkcji zmniejsza się wraz ze wzrostem produkowanej ilości.
Główną wadą wyceny po pełnych kosztach jest to, że może ona prowadzić do cen, które są zbyt wysokie, aby być konkurencyjne, co powoduje zmniejszenie wielkości sprzedaży. Dodatkowo, strategia ta nie jest odpowiednia dla firm, które doświadczają inflacji kosztów, ponieważ ceny mogą nie być w stanie nadążyć za rosnącymi kosztami produkcji.
Główną wadą cen marginalnych jest to, że mogą one prowadzić do cen, które są zbyt niskie, aby pokryć wszystkie koszty związane z produkcją produktu lub usługi, co powoduje zmniejszenie zysków. Dodatkowo strategia ta nie jest odpowiednia dla firm, które doświadczają deflacji kosztów, ponieważ ceny mogą nie być w stanie nadążyć za malejącymi kosztami produkcji.
Full-cost pricing i marginal-cost pricing to dwie popularne strategie cenowe, ale różnią się one pod względem korzyści i wad. Wycena pełnokostna dąży do maksymalizacji zysków poprzez ustalanie cen, które pokrywają wszystkie koszty związane z produkcją produktu, natomiast wycena marginalna dąży do maksymalizacji wielkości sprzedaży poprzez ustalanie cen, które są niższe niż cena pełnokostna.
Ustalanie cen przy pełnym koszcie i ustalanie cen przy koszcie krańcowym to obie realne strategie cenowe, ale mają one różne korzyści i wady. Przedsiębiorstwa powinny dokładnie rozważyć zalety i wady każdej strategii przed podjęciem decyzji.
Reguła cenowa oparta na kosztach krańcowych to strategia cenowa, w której firma ustala swoje ceny w oparciu o koszt krańcowy wyprodukowania każdej dodatkowej jednostki dobra lub usługi. Koszt krańcowy to wzrost całkowitego kosztu wytworzenia dobra lub usługi w przypadku wyprodukowania jednej dodatkowej jednostki.
Reguła cenowa oparta na koszcie średnim to strategia cenowa, w której firma ustala swoje ceny w oparciu o średni koszt wytworzenia dobra lub usługi. Koszt przeciętny to całkowity koszt wytworzenia dobra lub usługi podzielony przez liczbę wyprodukowanych jednostek.
Strategia cenowa oparta na kosztach krańcowych to taka, w której firma wycenia swoje produkty lub usługi na poziomie lub blisko krańcowego kosztu produkcji. Może to być skuteczna strategia cenowa dla firm, które są w stanie produkować swoje towary lub usługi przy stosunkowo niskich kosztach krańcowych. W takich przypadkach firma może nadal osiągać zyski, nawet gdy wycenia swoje produkty lub usługi po koszcie krańcowym lub w jego pobliżu. Z tą strategią cenową wiążą się jednak pewne zagrożenia. Po pierwsze, jeżeli koszty krańcowe przedsiębiorstwa wzrosną, wówczas przedsiębiorstwo może nie być w stanie osiągnąć zysku, jeżeli nadal będzie ustalać ceny swoich produktów lub usług na poziomie kosztu krańcowego lub w jego pobliżu. Po drugie, ta strategia cenowa może prowadzić do wojen cenowych z konkurentami, co może spowodować erozję zysków.
Wycena po pełnych kosztach to metoda ustalania cen, która uwzględnia wszystkie koszty związane z produkcją dobra lub usługi. Obejmuje to nie tylko bezpośrednie koszty materiałów i pracy, ale także pośrednie koszty ogólne i inne wydatki. W wielu przypadkach wycena po pełnych kosztach obejmuje również narzut na zysk.
Wycena według pełnych kosztów jest stosowana w różnych okolicznościach, ale jest szczególnie powszechna w kontraktach rządowych i branżach regulowanych. W tych przypadkach pełny koszt zapewnia, że firmy otrzymują rekompensatę za wszystkie swoje koszty, co pozwala im na pokrycie wydatków i osiągnięcie zysku.
Wycena pełnych kosztów może być złożonym procesem i istnieje wiele różnych sposobów obliczania kosztów. Jednak podstawową ideą jest określenie wszystkich kosztów związanych z produkcją towaru lub usługi, a następnie dodanie marży dla zysku. Zapewnia to uczciwą cenę zarówno dla firmy, jak i dla klienta.