LIFO i FIFO są dwiema metodami zarządzania zapasami i rachunkowości stosowanymi do zarządzania zapasami. LIFO oznacza Last-In-First-Out, a FIFO oznacza First-In-First-Out. LIFO i FIFO to dwie najczęściej stosowane metody rozliczania i zarządzania zapasami.
Główną zaletą stosowania metody LIFO jest to, że daje ona dokładniejszy koszt sprzedanych towarów (COGS) i wartości zapasów. Daje to lepszy obraz aktualnej wartości rynkowej zapasów i może również pomóc w planowaniu podatkowym. Z drugiej strony, LIFO może spowodować wyższe koszty operacyjne, ponieważ najnowsze zakupy są sprzedawane jako pierwsze.
Główną zaletą FIFO jest to, że dokładnie odzwierciedla rzeczywisty koszt sprzedanych towarów. Daje to dokładniejszy obraz zysków i wydatków firmy. Z drugiej strony, FIFO może powodować wyższe podatki, ponieważ najstarsze zakupy są sprzedawane jako pierwsze.
LIFO powoduje niższe podatki, ponieważ najnowsze zakupy są sprzedawane jako pierwsze. FIFO powoduje wyższe podatki, ponieważ najstarsze zakupy są sprzedawane jako pierwsze.
Wpływ LIFO i FIFO na zysk zależy od konkretnych kosztów zapasów i sprzedaży w przedsiębiorstwie. Ogólnie rzecz biorąc, LIFO ma tendencję do zmniejszania zysków, ponieważ najnowsze zakupy są sprzedawane jako pierwsze. FIFO ma tendencję do zwiększania zysków, ponieważ najstarsze zakupy są sprzedawane jako pierwsze.
LIFO i FIFO są stosowane do raportowania kosztu sprzedanych towarów i wartości zapasów. LIFO wykaże niższy koszt sprzedanych towarów i wyższą wartość zapasów, podczas gdy FIFO wykaże wyższy koszt sprzedanych towarów i niższą wartość zapasów.
Dla przedsiębiorstw wybór LIFO lub FIFO ma wpływ zarówno na wynik finansowy, jak i na sytuację podatkową. Wybór LIFO lub FIFO powinien być oparty na specyficznych potrzebach i wymaganiach przedsiębiorstwa, jak również na aktualnych warunkach rynkowych i sprzedaży.
Główną zaletą stosowania LIFO lub FIFO jest to, że daje dokładniejszy obraz aktualnej wartości rynkowej zapasów i może również pomóc w planowaniu podatkowym. Dodatkowo, może pomóc firmom w podejmowaniu lepszych decyzji, jeśli chodzi o zarządzanie zapasami.
Nazwa artykułu: The Pros and Cons of LIFO and FIFO
LIFO to skrót od last in, first out. Jest to metoda wyceny zapasów, w której zakłada się, że ostatnio nabyte pozycje zostaną sprzedane jako pierwsze. Metoda ta jest stosowana w celu zminimalizowania wpływu inflacji na wartość zapasów.
Istnieje kilka sposobów na określenie, czy firma stosuje metodę zapasów LIFO czy FIFO. Jednym ze sposobów jest spojrzenie na sprawozdania finansowe firmy. Jeżeli firma stosuje LIFO, końcowy bilans zapasów w bilansie będzie niższy niż gdyby firma stosowała FIFO. Dzieje się tak dlatego, że w ramach LIFO najnowsze (a więc najdroższe) zapasy są sprzedawane jako pierwsze, więc zapasy końcowe składają się ze starszych, mniej kosztownych zapasów.
Innym sposobem na określenie, z której metody inwentaryzacji korzysta firma, jest spojrzenie na koszt sprzedanych towarów w rachunku zysków i strat. Jeśli firma używa LIFO, koszt sprzedanych towarów będzie wyższy niż gdyby firma używała FIFO. Dzieje się tak dlatego, że w ramach LIFO najnowsze (a więc najdroższe) zapasy są sprzedawane jako pierwsze, więc koszt sprzedanych towarów będzie zawierał te wyższe koszty.
FIFO to skrót od „first in, first out”. Oznacza to, że pierwsze pozycje, które wchodzą do zapasów, są pierwszymi pozycjami, które zostaną sprzedane. Jest to najbardziej powszechna metoda wyceny zapasów, ponieważ jest najprostsza.
Nie ma ostatecznej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ zależy to od tego jak Walmart rozlicza swoje zapasy. Jeżeli Walmart stosuje metodę LIFO (last in, first out), to pozycje, które zostały ostatnio dodane do zapasów będą sprzedawane jako pierwsze. Jeżeli jednak Walmart stosuje inną metodę księgowania zapasów, na przykład metodę pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO), to odpowiedź byłaby inna.
LIFO, czyli Last In First Out, to metoda wyceny zapasów, w której zakłada się, że ostatnio nabyte pozycje są pierwszymi sprzedanymi. Metoda ta jest często stosowana, ponieważ dokładniej odzwierciedla aktualny koszt sprzedanych towarów, co jest ważne dla celów sprawozdawczości finansowej.