Wariancja elastycznego budżetu kosztów stałych mierzy różnicę pomiędzy rzeczywistymi kosztami zmiennymi organizacji a ich oczekiwanymi kosztami opartymi na elastycznym budżecie. Elastyczny budżet bierze pod uwagę, ile jednostek produktu zostało sprzedanych i odpowiednio dostosowuje oczekiwane koszty. Zrozumienie różnic między kosztami stałymi i zmiennymi, a także sposobu obliczania wariancji kosztów stałych i elastycznego budżetu, może pomóc organizacjom lepiej zarządzać swoimi finansami.
Wariancja elastycznego budżetu kosztów stałych jest obliczana poprzez odjęcie oczekiwanych kosztów elastycznego budżetu od kosztów rzeczywistych. Oczekiwane koszty elastycznego budżetu są obliczane poprzez pomnożenie liczby sprzedanych jednostek przez koszt jednostkowy. Całkowity oczekiwany koszt jest następnie porównywany z kosztami rzeczywistymi w celu określenia kwoty wariancji.
Koszty stałe to wydatki, które pozostają stałe niezależnie od liczby wyprodukowanych lub sprzedanych jednostek. Z kolei koszty zmienne to koszty, które rosną lub maleją proporcjonalnie do liczby wyprodukowanych lub sprzedanych jednostek. Przykłady kosztów stałych to czynsz i ubezpieczenie, natomiast przykłady kosztów zmiennych to surowce i robocizna.
Elastyczna wariancja budżetu kosztów stałych może być spowodowana przez wiele czynników, takich jak zmiany w liczbie sprzedanych jednostek, zmiany w cenie jednostkowej, zmiany w koszcie jednostkowym lub zmiany w kosztach stałych. Ważne jest, aby rozważyć każdy z tych czynników przy obliczaniu wariancji.
Dodatnia wariancja budżetu elastycznego kosztów stałych wskazuje, że koszty rzeczywiste są wyższe od kosztów oczekiwanych. Ujemna wariancja wskazuje, że koszty rzeczywiste są niższe niż koszty oczekiwane. Wariancja może być interpretowana jako miara wydajności lub efektywności.
Poprzez zrozumienie kosztów stałych elastycznej wariancji budżetowej, organizacje mogą lepiej zrozumieć swoje rzeczywiste koszty i podejmować bardziej świadome decyzje. Może to prowadzić do bardziej efektywnego budżetowania i poprawy wyników.
Istnieje szereg strategii zarządzania elastyczną wariancją budżetu kosztów stałych, takich jak analiza wariancji w celu określenia przyczyny, dostosowanie budżetu w celu uwzględnienia różnic oraz wykorzystanie wariancji jako okazji do zidentyfikowania obszarów poprawy.
Wariancja budżetu elastycznego kosztów stałych jest ważnym pojęciem dla zrozumienia rzeczywistych kosztów produktu lub usługi. Jest ona obliczana poprzez odjęcie oczekiwanych kosztów elastycznego budżetu od kosztów rzeczywistych. Zrozumienie różnicy między kosztami stałymi i zmiennymi, a także sposobu obliczania i interpretowania wariancji, może pomóc organizacjom lepiej zarządzać swoimi finansami.
Istnieje kilka różnych sposobów na obliczenie stałej wariancji budżetowej. Jednym ze sposobów jest wzięcie różnicy między rzeczywistymi wynikami a wynikami zapisanymi w budżecie. Innym sposobem jest wzięcie różnicy między wynikami z bieżącego roku a wynikami z roku poprzedniego.
Elastyczna wariancja budżetowa to różnica między faktycznie osiągniętymi wynikami a wynikami, które zostałyby osiągnięte, gdyby wykorzystane zasoby były takie same jak te pierwotnie zapisane w budżecie. Elastyczna wariancja budżetowa może być obliczana dla przychodów, kosztów lub dowolnej innej metryki, która może być mierzona w kategoriach wyników budżetowanych i rzeczywistych.
Istnieje kilka różnych sposobów obliczania kosztu stałego w elastycznym budżecie. Jedną z metod jest wykorzystanie średniego kosztu stałego na jednostkę produkcji. Aby to zrobić, należy najpierw obliczyć całkowity koszt stały dla danego okresu. Można to zrobić sumując wszystkie wydatki, które pozostają takie same niezależnie od tego, ile się produkuje, takie jak czynsz, ubezpieczenie i amortyzacja. Gdy mamy już całkowity koszt stały, możemy go podzielić przez całkowitą liczbę jednostek wyprodukowanych w danym okresie. To da ci średni koszt stały na jednostkę produkcji.
Innym sposobem obliczania kosztu stałego w elastycznym budżecie jest zastosowanie metody procentu od sprzedaży. Aby to zrobić, należy najpierw obliczyć całkowitą sprzedaż w danym okresie. Można to zrobić poprzez zsumowanie wszystkich przychodów uzyskanych w danym okresie. Gdy masz już całkowitą sprzedaż, możesz podzielić ją przez całkowitą liczbę jednostek sprzedanych w danym okresie. To da Ci średnią cenę sprzedaży za jednostkę. Następnie należy obliczyć całkowity koszt stały dla danego okresu. Można to zrobić sumując wszystkie wydatki, które pozostają takie same niezależnie od tego, ile się produkuje, takie jak czynsz, ubezpieczenie i amortyzacja. Gdy mamy już całkowity koszt stały, możemy go podzielić przez całkowitą sprzedaż w danym okresie. To da Ci koszt stały jako procent sprzedaży.
Tak, elastyczny budżet zawiera zarówno koszty stałe, jak i zmienne. Dzieje się tak dlatego, że elastyczny budżet jest oparty na rzeczywistych poziomach aktywności, a zarówno koszty stałe, jak i zmienne będą się zmieniać wraz ze zmianami poziomów aktywności.
Główna różnica między budżetem stałym a elastycznym polega na tym, że budżet stały jest ustalany z góry i nie zmienia się, niezależnie od rzeczywistych poziomów aktywności, natomiast budżet elastyczny dostosowuje się do rzeczywistych poziomów aktywności.
Budżety stałe są często stosowane w organizacjach, w których jest mała lub żadna elastyczność w wykorzystaniu zasobów. Ten rodzaj budżetu może być pomocny w planowaniu i prognozowaniu, ale może być również nieelastyczny i nie odzwierciedlać dokładnie rzeczywistych poziomów aktywności.
Z drugiej strony, budżety elastyczne są zaprojektowane tak, aby dostosować się do rzeczywistych poziomów aktywności. Ten rodzaj budżetu może być bardziej dokładny w odzwierciedlaniu rzeczywistych kosztów, ale może być również trudniejszy do opracowania i zarządzania.