Zapasy początkowe to wartość towarów i materiałów, które firma posiada w ręku na początku okresu rozliczeniowego. Jest to ważne do obliczenia, ponieważ będzie używane jako punkt wyjścia przy obliczaniu całkowitych zakupów, kosztów sprzedanych towarów i zapasów końcowych.
Zapasy początkowe są niezbędne do zrozumienia sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Wykorzystywany jest do obliczania kosztu sprzedanych towarów, który jest kluczowym elementem rachunku zysków i strat. Pomaga również zmierzyć efektywność systemu zarządzania zapasami w przedsiębiorstwie.
Wartość zapasów początkowych oblicza się metodą kosztową. Oznacza to, że koszt zapasów ustala się poprzez zsumowanie kosztu wszystkich pozycji zakupionych w poprzednim okresie rozliczeniowym i odjęcie wszelkich zwrotów, rabatów lub dodatków.
Różne rodzaje zapasów obejmują surowce, produkcję w toku i wyroby gotowe. Surowce to materiały, które są używane do stworzenia produktu. Produkcja w toku to zapasy, które są w trakcie wykończenia. Wyroby gotowe to ukończone produkty, które są gotowe do sprzedaży.
Śledzenie zapasów jest ważnym krokiem w obliczaniu zapasów początkowych. Aby to zrobić, firmy muszą prowadzić rejestry poziomów zapasów w całym okresie rozliczeniowym. Można to zrobić ręcznie lub poprzez system śledzenia zapasów.
Wskaźnik obrotu zapasów jest miarą tego, jak szybko firma sprzedaje swoje zapasy. Jest on obliczany poprzez podzielenie kosztu sprzedanych towarów przez średni stan zapasów. Wyższy wskaźnik rotacji wskazuje, że firma sprzedaje swoje zapasy szybciej.
Stan końcowy zapasów oblicza się poprzez odjęcie kosztu sprzedanych towarów od stanu początkowego zapasów. Wskazuje to wartość zapasów, które są nadal w ręku na koniec okresu rozliczeniowego.
Dokładne obliczenia zapasów zapewniają przedsiębiorstwom większy wgląd w ich sytuację finansową. Pozwala im zmierzyć skuteczność ich systemu zarządzania zapasami i ocenić ich rentowność. Dokładne obliczenia zapasów pomagają również zapewnić, że firma nie jest overstocking lub understocking jego zapasów.
Ogólnie rzecz biorąc, obliczanie remanentu początkowego jest ważnym krokiem w procesie rachunkowości. Zapewnia on przedsiębiorstwom lepsze zrozumienie ich kondycji finansowej i pomaga zapewnić, że ich poziomy zapasów pozostają dokładne i aktualne.
Istnieje kilka różnych obliczeń, które mogą być wykonane przy użyciu danych z początkowego stanu zapasów. Pierwszym z nich jest koszt towarów dostępnych do sprzedaży, który oblicza się poprzez dodanie początkowego stanu zapasów do zakupów dokonanych w danym okresie. Liczba ta reprezentuje całkowity koszt zapasów, które były dostępne do sprzedaży w danym okresie.
Kolejną kalkulacją, którą można przeprowadzić, jest zapas końcowy, który oblicza się poprzez odjęcie kosztu sprzedanych towarów od kosztu towarów dostępnych do sprzedaży. Liczba ta przedstawia wartość zapasów, które pozostały na koniec okresu.
Wreszcie, średni stan zapasów można obliczyć, biorąc sumę wartości początkowych i końcowych zapasów i dzieląc przez dwa. Liczba ta reprezentuje średnią wartość zapasów w danym okresie.
Zapasy początkowe są wykazywane w bilansie jako oddzielna pozycja. Jest to zazwyczaj pierwsza pozycja wiersza pod pozycją „Aktywa”.
Zapas początkowy to wartość zapasów na początku okresu obrachunkowego. Wartość ta jest wykorzystywana do obliczenia kosztu własnego sprzedaży za dany okres.
Istnieje kilka różnych sposobów obliczania stanu końcowego zapasów, ale najczęściej stosowaną metodą jest metoda pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO). Aby obliczyć stan końcowy zapasów przy użyciu metody FIFO, należy znać następujące informacje:
Remanent początkowy: Jest to zapas, który miałeś pod ręką na początku okresu.
Zakupy: Jest to zapas, który został zakupiony w trakcie okresu.
Sprzedaż: Są to zapasy sprzedane w ciągu okresu.
Aby obliczyć stan końcowy zapasów metodą FIFO, należy wziąć początkowy stan zapasów i dodać wszystkie zakupy dokonane w danym okresie. To da Ci zapasy dostępne do sprzedaży. Od tego momentu należy odjąć każdą sprzedaż dokonaną w danym okresie. To da ci końcowy stan zapasów.
Na przykład, załóżmy, że masz firmę, która sprzedaje widżety. Na początku okresu miałeś 100 widżetów w zapasie. W trakcie okresu zakupiono 200 widżetów, a sprzedano 300 widżetów. Aby obliczyć stan końcowy zapasów przy zastosowaniu metody FIFO, należałoby przyjąć stan początkowy 100 widżetów i dodać 200 widżetów zakupionych w danym okresie. Dałoby to łącznie 300 widżetów dostępnych do sprzedaży. Z tego odjęłabyś 300 widżetów, które sprzedałaś w tym okresie. To dałoby Ci końcowy zapas 0 widżetów.