Nakłady kapitałowe to termin używany do opisania inwestycji biznesowej, która ma długoterminowy okres użytkowania. Zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP) istnieją określone reguły, które muszą być przestrzegane podczas rejestrowania i raportowania nakładów kapitałowych. W tym artykule poznamy zasady GAAP dotyczące nakładów kapitałowych.
Wydatek kapitałowy to inwestycja biznesowa, która ma długoterminowy okres użytkowania, często dłuższy niż jeden rok. Może obejmować zakup nowego sprzętu, remont istniejącego budynku lub budowę nowego obiektu.
Zgodnie z GAAP istnieją dwie podstawowe metody rejestrowania nakładów kapitałowych: kapitalizacja i wydatkowanie. Kapitalizacja polega na zapisaniu kosztu wydatku jako aktywa w bilansie, podczas gdy wydatek ten jest zapisywany jako koszt w rachunku zysków i strat.
Zasady GAAP dotyczące kapitalizacji mówią, że wydatki muszą być kapitalizowane, jeśli przekroczą pewien próg. Próg ten jest określany przez politykę rachunkowości firmy i może się różnić w zależności od firmy.
Kiedy wydatek kapitałowy jest kapitalizowany, musi być również amortyzowany przez okres jego użytkowania. Robi się to w celu rozłożenia kosztów środka trwałego w czasie i zmniejszenia kwoty podatków, które muszą być zapłacone.
Zgodnie z GAAP, firmy muszą również śledzić wszelkie zmiany w swoich nakładach kapitałowych i ujawniać je w swoich sprawozdaniach finansowych. Ma to na celu zapewnienie, że firma dokładnie raportuje swoją sytuację finansową.
Oprócz nakładów inwestycyjnych, firmy muszą również ujawnić wszelkie posiadane wartości niematerialne i prawne, takie jak wartość firmy i własność intelektualna. Robi się to, aby dać inwestorom i innym interesariuszom lepsze zrozumienie ogólnej wartości firmy.
Podsumowując, prawidłowe księgowanie nakładów kapitałowych jest ważne w świetle zasad GAAP. Koszt nakładów kapitałowych musi być kapitalizowany, jeśli przekracza próg określony w polityce rachunkowości firmy, a następnie musi być amortyzowany i ujawniony w sprawozdaniu finansowym. Należy również ujawnić wartości niematerialne i prawne. Przestrzeganie tych zasad pomaga zapewnić, że firma dokładnie raportuje swoją sytuację finansową.
Istnieje kilka kryteriów, które muszą zostać spełnione, aby dany składnik aktywów mógł zostać uznany za podlegający kapitalizacji zgodnie z GAAP. Po pierwsze, składnik aktywów musi być nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej lub generowania dochodu. Po drugie, składnik aktywów musi mieć okres użytkowania wynoszący dwa lata lub więcej. Po trzecie, należy oczekiwać, że składnik aktywów będzie generował korzyści ekonomiczne dla spółki w ciągu swojego okresu użytkowania. Wreszcie, spółka musi posiadać zasoby finansowe niezbędne do sfinansowania nabycia i utrzymania tego składnika aktywów.
Ujęcie księgowe wydatków kapitałowych zależy od konkretnych okoliczności ich poniesienia. Ogólnie rzecz biorąc, wydatki kapitałowe są ujmowane w bilansie jako aktywa, a związane z nimi koszty są kapitalizowane (tj. dodawane do kosztu składnika aktywów). Składnik aktywów jest następnie amortyzowany przez okres jego użytkowania.
Nie, GAAP nie wymaga kapitalizacji aktywów. Jednak wiele firm decyduje się na kapitalizację pewnych aktywów, takich jak grunty, budynki i sprzęt, aby dostosować się do wytycznych GAAP.
Istnieją cztery metody stosowane do oceny nakładów kapitałowych:
1. Metoda okresu zwrotu.
2. Metoda wartości bieżącej netto.
3. Metoda wewnętrznej stopy zwrotu.
4. metoda wskaźnika rentowności.
Trzy rodzaje nakładów inwestycyjnych to: 1. Nakłady budowlane i konstrukcyjne: Obejmują one wydatki na budowę lub zakup nowych budynków lub na rozbudowę, modernizację lub naprawę istniejących budynków. Do tej kategorii można również zaliczyć koszt gruntu.
2. Wydatki na maszyny i urządzenia: Obejmują one wydatki na zakup nowych maszyn i urządzeń lub na rozbudowę, modernizację lub naprawę istniejących maszyn i urządzeń.
3. Inne nakłady kapitałowe: Obejmują one wydatki na zakup patentów, praw autorskich i innych wartości niematerialnych i prawnych; na rozbudowę, modernizację lub naprawę istniejących wartości niematerialnych i prawnych; oraz na zakup innych aktywów długoterminowych, takich jak grunty.