Amortyzacja jest koncepcją księgową, która jest wykorzystywana do rozłożenia kosztów aktywów na cały okres ich użytkowania. Amortyzacja służy do rozłożenia kosztu środka trwałego w czasie w celu dopasowania wydatków na ten środek do przychodów uzyskanych z jego użytkowania. Amortyzacja środka trwałego pomaga firmie rozpoznać koszt środka trwałego w okresie jego użytkowania, zamiast rozpoznać cały koszt środka trwałego za jednym razem.
Wysokość kosztów amortyzacji, które należy ująć w danym okresie, oblicza się za pomocą różnych metod. Najpopularniejsze metody obliczania amortyzacji to metoda liniowa, metoda degresywna oraz metoda sumy cyfr z danego roku. Wybór metody zależy od rodzaju amortyzowanego środka trwałego oraz celu amortyzacji.
Dwa główne rodzaje amortyzacji to amortyzacja liniowa i amortyzacja przyspieszona. Amortyzacja liniowa jest metodą, dzięki której koszt środka trwałego jest równomiernie rozłożony na cały okres jego użytkowania. Przyspieszona amortyzacja jest metodą, która pozwala na rozpoznanie większych kosztów amortyzacji we wcześniejszych latach okresu użytkowania środka trwałego.
Amortyzacja jest zapisywana w księdze głównej poprzez obciążenie konta kosztów amortyzacji i uznanie konta skumulowanej amortyzacji. Konto skumulowanej amortyzacji jest kontr-aktywem, które jest używane do śledzenia całkowitej kwoty amortyzacji, która została rozpoznana dla danego składnika aktywów.
Koszty amortyzacji są przypisywane do działów lub centrów kosztów w celu przypisania części kosztów amortyzacji do każdego działu lub centrum kosztów, które korzysta z danego składnika aktywów. Pomaga to zapewnić, że koszt składnika aktywów jest dokładnie odzwierciedlony w sprawozdaniu finansowym.
Kwota odpisu amortyzacyjnego, która jest ujmowana dla celów podatkowych, może różnić się od kwoty odpisu amortyzacyjnego, która jest ujmowana dla celów sprawozdawczości finansowej. Wynika to z faktu, że IRS ma swoje własne zasady i przepisy dotyczące amortyzacji.
Amortyzacja jest zapisywana w rachunku zysków i strat jako koszt, a także jest zapisywana w bilansie jako zmniejszenie wartości składnika aktywów. Amortyzacja jest zazwyczaj zapisywana jako wydatek okresowy, np. co miesiąc lub co rok.
Przy księgowaniu amortyzacji ważne jest przestrzeganie pewnych najlepszych praktyk. Te najlepsze praktyki obejmują wybór właściwej metody amortyzacji, prawidłowe rejestrowanie amortyzacji w księdze, dokładne przypisywanie wydatków na amortyzację oraz dokładne zgłaszanie amortyzacji dla celów podatkowych.
Stosując się do tych najlepszych praktyk, przedsiębiorstwa mogą zapewnić, że ich księgowość w zakresie amortyzacji jest dokładna i zgodna z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości.
Amortyzacja to stopniowe zaliczanie w koszty kosztów danego składnika aktywów. Najbardziej powszechną metodą amortyzacji jest metoda liniowa, która równomiernie obciąża koszty przez okres użytkowania środka trwałego.
Istnieje kilka różnych sposobów księgowania amortyzacji od środka trwałego. Najpopularniejszym sposobem jest zastosowanie metody liniowej, która równomiernie rozkłada wydatek na amortyzację przez okres użytkowania środka trwałego. Aby obliczyć koszty amortyzacji metodą liniową, należy przyjąć koszt środka trwałego pomniejszony o wartość zbawczą, podzielony przez liczbę lat w okresie użytkowania środka trwałego.
Trzy metody amortyzacji w rachunkowości to metoda liniowa, metoda degresywna oraz metoda sumy cyfr lat.
Amortyzacja jest definiowana jako wydatek, który służy do rozłożenia kosztu środka trwałego na cały okres jego użytkowania. Odliczanie amortyzacji pozwala firmie na odpisanie kosztu składnika aktywów w rachunku zysków i strat, co może obniżyć należne podatki. Kapitalizacja amortyzacji oznacza, że koszt składnika aktywów jest zapisywany w bilansie jako składnik aktywów, a koszt amortyzacji jest zapisywany w rachunku zysków i strat.
Amortyzacja to proces alokacji kosztu długoterminowego składnika aktywów przez jego okres użytkowania. Dla celów księgowych amortyzacja jest sposobem na uzyskanie w rachunku zysków i strat kosztu odpowiadającego przychodom generowanym przez użytkowanie danego składnika aktywów.
Istnieje kilka metod amortyzacji, ale najbardziej powszechną jest metoda liniowa. Zgodnie z tą metodą, koszty amortyzacji są równe w każdym roku przez cały okres użytkowania składnika aktywów. Na przykład, jeżeli środek trwały ma okres użytkowania 10 lat i koszt 10 000 USD, koszt amortyzacji wyniesie 1 000 USD rocznie.
Aby zarejestrować amortyzację, firma dokonuje wpisu do dziennika w celu obciążenia konta kosztów amortyzacji i uznania konta skumulowanej amortyzacji. Konto zakumulowanej amortyzacji jest kontr kontem aktywów, które jest używane do kompensowania pierwotnego kosztu składnika aktywów.