1. Definicja zasad rachunkowości jednostek zależnych – Zasady rachunkowości jednostek zależnych odnoszą się do zasad i przepisów określonych przez Radę Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB), które regulują zasady rachunkowości i sprawozdawczości jednostek zależnych przez jednostki dominujące. Zasady te mają na celu zapewnienie, że spółki dominujące dostarczają dokładnych i przejrzystych sprawozdań finansowych, które dokładnie odzwierciedlają wyniki ich jednostek zależnych.
2. Przegląd wymogów konsolidacyjnych FASB – Wymogi konsolidacyjne FASB dyktują, w jaki sposób jednostki dominujące powinny ujmować i wykazywać swoje jednostki zależne w skonsolidowanych sprawozdaniach finansowych. Generalnie FASB wymaga, aby jednostki dominujące konsolidowały wszystkie jednostki zależne, w których posiadają pakiet kontrolny, co oznacza, że jednostka dominująca posiada ponad 50% praw głosu.
3. Rozważania dotyczące relacji jednostka dominująca – jednostka zależna – Przy rozliczaniu jednostek zależnych, jednostki dominujące muszą rozważyć różne relacje pomiędzy nimi a jednostkami zależnymi. Rozważania te obejmują poziom wpływu, jaki jednostka dominująca wywiera na jednostkę zależną, czy posiada ona więcej niż 50% praw głosu oraz stopień współzależności finansowej pomiędzy obiema jednostkami.
4. Ujęcie księgowe przychodów i kosztów jednostki zależnej – ujęcie księgowe przychodów i kosztów jednostki zależnej zależy od tego, w jaki sposób jednostka dominująca rozlicza się z jednostką zależną. Zasadniczo przychody i koszty jednostki zależnej są konsolidowane w sprawozdaniu finansowym jednostki dominującej, jeżeli jednostka dominująca posiada w niej pakiet kontrolny.
5. Wpływ metody praw własności na jednostki zależne – Metoda praw własności jest alternatywą dla konsolidacji i jest stosowana, gdy jednostka dominująca posiada więcej niż 50%, ale mniej niż 100% praw głosu w jednostce zależnej. Zgodnie z metodą praw własności inwestycja jednostki dominującej w jednostce zależnej jest ujmowana jako inwestycja kapitałowa, a przychody, koszty i wypłaty jednostki zależnej są ujmowane w sprawozdaniu finansowym jednostki dominującej.
6. Rachunkowość inwestycji w jednostkach zależnych – Inwestycje w jednostkach zależnych dotyczą inwestycji dokonywanych przez jednostkę dominującą w jej jednostkach zależnych i muszą być rozliczane zgodnie z zasadami FASB. Zasadniczo inwestycje te są ujmowane w bilansie jednostki dominującej jako inwestycje długoterminowe lub inwestycje krótkoterminowe, w zależności od okresu utrzymywania inwestycji.
7. Wpływ zasad rachunkowości jednostek zależnych na podatki – Spółki muszą rozważyć skutki podatkowe zasad rachunkowości jednostek zależnych. Ogólnie rzecz biorąc, FASB wymaga, aby jednostki dominujące konsolidowały wszystkie jednostki zależne, w których posiadają pakiet kontrolny dla celów podatkowych. Oznacza to, że wszelkie zyski lub straty jednostki zależnej muszą być wykazane w deklaracji podatkowej jednostki dominującej.
8. Raportowanie wyników jednostki zależnej – Przy raportowaniu wyników jednostek zależnych, jednostki dominujące muszą uwzględnić informacje o jednostkach zależnych w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym. Informacje te powinny zawierać opis jednostek zależnych, udział własnościowy jednostki dominującej w jednostce zależnej oraz wyniki działalności jednostki zależnej.
9. Wymagania dotyczące audytu rachunkowości jednostek zależnych – Spółki muszą zapewnić, że ich rachunkowość jednostek zależnych jest zgodna z zasadami FASB. Zasadniczo wymaga to badania sprawozdania finansowego jednostki dominującej, jak również badania sprawozdania finansowego jednostek zależnych. Audyty powinny być przeprowadzone przez niezależnego audytora zewnętrznego w celu zapewnienia dokładności i zgodności z zasadami FASB.
Jednostki zależne są wykazywane w bilansie jako aktywa lub zobowiązania, w zależności od ich struktury własnościowej. Jeśli jednostka zależna jest w całości własnością jednostki dominującej, jest wykazywana jako aktywo. Jeśli jednostka zależna jest częściowo własnością jednostki dominującej, jest wykazywana jako zobowiązanie.
Istnieje kilka różnych sposobów rozliczania jednostki zależnej, ale najbardziej powszechnym jest stosowanie metody praw własności. Zgodnie z metodą praw własności, inwestycję w jednostce zależnej zapisuje się w bilansie jako składnik aktywów kapitałowych, a następnie okresowo koryguje się wartość tego składnika aktywów, aby odzwierciedlić zysk lub stratę netto jednostki zależnej. Wszelkie dywidendy wypłacane przez spółkę zależną również byłyby rejestrowane jako dochody z kapitału własnego.
Ogólnie rzecz biorąc, istnieją trzy metody rozliczania inwestycji w jednostce zależnej: metoda kosztowa, metoda kapitałowa i metoda konsolidacyjna.
Metoda kosztowa jest najprostszą i najczęściej stosowaną metodą. W przypadku metody kosztowej inwestycja jest ujmowana według ceny nabycia i nie dokonuje się żadnych dalszych korekt. Metoda ta jest stosowana, gdy inwestor nie ma znaczącego wpływu na jednostkę zależną.
Metoda praw własności jest stosowana, gdy inwestor ma znaczący wpływ na jednostkę zależną. Zgodnie z metodą praw własności inwestycja jest ujmowana według ceny nabycia, a następnie korygowana w celu odzwierciedlenia udziału inwestora w zysku lub stracie netto jednostki zależnej.
Metoda konsolidacji jest stosowana wtedy, gdy inwestor ma całkowitą kontrolę nad jednostką zależną. W ramach metody konsolidacji sprawozdanie finansowe jednostki zależnej jest łączone ze sprawozdaniem finansowym jednostki dominującej.