Inwestowanie w papiery wartościowe może być dobrym sposobem na dywersyfikację i wzrost portfela, ale ważne jest, aby zrozumieć różnice pomiędzy rynkowymi i nierynkowymi papierami wartościowymi.
Rynkowe papiery wartościowe to takie, które można łatwo kupić i sprzedać na otwartym rynku. Przykładem są akcje, obligacje, fundusze inwestycyjne i ETF. Nierynkowe papiery wartościowe to takie, które nie mogą być kupowane i sprzedawane na otwartym rynku i są generalnie ograniczone do akredytowanych inwestorów. Przykłady nierynkowych papierów wartościowych obejmują oferty prywatne, inwestycje aniołów, inwestycje venture capital i inwestycje private equity.
Zbywalne papiery wartościowe oferują inwestorom szereg korzyści. Należą do nich płynność, przejrzystość i możliwość łatwego śledzenia wyników papierów wartościowych. Ponadto, rynkowe papiery wartościowe podlegają zazwyczaj mniejszej liczbie regulacji i są często mniej ryzykowne niż nierynkowe papiery wartościowe.
Chociaż rynkowe papiery wartościowe mogą zapewnić inwestorom szereg korzyści, istnieją również pewne zagrożenia związane z inwestowaniem w te papiery wartościowe. Obejmują one potencjalną zmienność rynku i ryzyko krachu, a także ryzyko oszustwa lub manipulacji.
Niezbywalne papiery wartościowe mogą zapewnić inwestorom szereg korzyści, w tym potencjał wyższych zysków, dostęp do unikalnych lub znajdujących się na wczesnym etapie inwestycji oraz możliwość uzyskania korzyści podatkowych.
Niezbywalne papiery wartościowe wiążą się również z własnym zestawem ryzyk. Obejmują one brak płynności, możliwość oszustwa lub manipulacji oraz możliwość poniesienia większych strat, jeśli papiery wartościowe nie osiągają oczekiwanych wyników.
Przy podejmowaniu decyzji o inwestowaniu w zbywalne lub niezbywalne papiery wartościowe, inwestorzy powinni rozważyć swoje cele inwestycyjne, tolerancję ryzyka i horyzont czasowy. Powinni również wziąć pod uwagę opłaty związane z papierami wartościowymi, płynność papierów wartościowych oraz potencjał zysków.
Zbywalne papiery wartościowe podlegają wielu regulacjom, takim jak ustawa o obrocie papierami wartościowymi z 1934 r., reguła 144A SEC oraz ustawa Sarbanesa-Oxleya. Nierynkowe papiery wartościowe również podlegają regulacjom, choć regulacje te mogą się różnić w zależności od rodzaju papieru wartościowego i jurysdykcji, w której jest on przedmiotem obrotu.
Rodzaj papierów wartościowych, który jest najlepszy dla danego celu inwestycyjnego zależy od tolerancji inwestora na ryzyko, horyzontu inwestycyjnego i celów finansowych. Ogólnie rzecz biorąc, rynkowe papiery wartościowe są najlepsze dla osób poszukujących krótkoterminowych zysków, natomiast nierynkowe papiery wartościowe są najlepsze dla osób poszukujących inwestycji długoterminowych.
Inwestorzy powinni dążyć do zrównoważenia w swoim portfelu zarówno rynkowych, jak i nierynkowych papierów wartościowych. Można to osiągnąć poprzez inwestowanie w różne aktywa, takie jak akcje, obligacje, fundusze inwestycyjne, ETF-y, oferty prywatne, inwestycje aniołów, inwestycje venture capital oraz inwestycje private equity.
Dzięki zrozumieniu różnic pomiędzy rynkowymi i nierynkowymi papierami wartościowymi, inwestorzy mogą podejmować świadome decyzje o tym, jak zbilansować swój portfel. Mając zrównoważony portfel złożony zarówno z rynkowych, jak i nierynkowych papierów wartościowych, inwestorzy mogą zdywersyfikować swoje inwestycje i zwiększyć szanse na osiągnięcie swoich celów finansowych.
Rynkowe papiery wartościowe to każdy rodzaj papierów wartościowych, które można sprzedać na rynku. Najpopularniejsze przykłady to akcje, obligacje i opcje.
A 401k is not a non-marketable securities. # What is a marketable security?
A CD is not a non marketable security.
Nie ma ostatecznej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ zależy to od wielu czynników, w tym od rodzaju funduszu wzajemnego, przepisów kraju, w którym ma on siedzibę, oraz specyficznych cech funduszu. Jednak ogólnie rzecz biorąc, fundusze inwestycyjne można uznać za nierynkowe papiery wartościowe. Dzieje się tak dlatego, że nie są one notowane na głównych giełdach i mogą być kupowane i sprzedawane jedynie za pośrednictwem zarządzającego funduszem. Oznacza to, że nie są one tak płynne jak inne rodzaje inwestycji, a inwestorzy mogą być zmuszeni do uiszczenia opłat za sprzedaż swoich jednostek.